بررسي معاني و ريشه نگاره فره وهر كه امروز به آن فروهر نيز گفته مي شود :

شرق شناسان اروپايي به قول استاد گرامي بنده پروفسور منوچهر ستوده دزدان بي سواد شرق شناس كه كوچكترين اطلاعاتي در مورد فرهنگ و اداب و عقايد مردم ايران باستان نداشتند ، وقتي به ايران آمدند و كتيبه هاي هخامنشي و اشكاني و ساساني را مشاهده نمودند و بدون اطلاع از عقايد زرتشتيان مبني بر يكتا بودن و قابل روئت نبودن خداوند ، ديدند كه هر جا در اين كتيبه ها نام خداوند آمده بالاي آن نيز اين علامت و يا نگاره قرار دارد. لذا در كتابهاي خود عكس اين نگاره را چاپ نموده و زير آن نوشتند : تصوير اهورامزدا ؟؟!!!؟؟!!؟ اين در حالي است كه زرتشتيان نام پرودگار را اهورامزدا گفته و براي خداوند هيچ گونه تصويري قائل نيستند و آن را شرك مي دانند و پروردگار هستي را يكتا مي دانند.شما اين اشتباهات را در كتابهاي سرپرسي سايكس ، دكتر گريشمن ،دكتر ژاك دو مورگان مي توانيد ببينيد.

اما......
نام اين نگاره : فره وهر است . فره وهر به معناي ارواح پاك يا همان فرشته راهنماي انسان است.
فره وهر ها فرشته هايي هستند كه هم مي توانند بصورت انسانهاي زميني با شند ويا فرستاده خداوند كه براي راهنمايي انسانها مي ايند و يا آمده اند.

ماه فره وردين يا فروردين در ماه هاي باستاني ايران از اين جهت نام گزاري شده كه چون ستاره شناسان باستاني ايران توانسته بودند محاسبه كنند كه درست در اين زمان كره زمين به محل حركت اوليه حركت خود رسيده از اين جهت يكسال و يك دوره چرخش آن تكميل گرديده و نيز چون فصل زمستان كه فصل مرگ و نابودي است تمام شده و سبزه ها و گياهان جان تازه اي گرفتند و دوباره فعاليت كشاورزي و دامداري كه پيشه اصلي ايرانيان طي صد ها سال بوده آغاز مي شود و خداوند خير و بركت خود را با ارواح پاك و فرشتگان ، جهت راهنمايي انسانها به زمين مي فرستند از آن رو اين ايام را نوروز مي گفتند....

مردم ايران زمين براي پذيرايي از فرشتگان و ارواح پاگ گذشته ، خانه هاي خود را جاروب مي كردند و لباس تميز مي پوشيدند و به ديدن افراد با تجربه و پيران دور و نزديك مي رفتند...

پس ماه فروردين ماه فروهر هاست و فروهر يا فره وهر ارواح پاك گذشتگانند كه براي راهنمايي ما آمده اند.

اما معاني اين نگاره باستاني و عجيب چيست ؟؟

اين نگاره يك نگاره و يا علامت زرتشتي نيست . بلكه صد در صد ايرانيست و زرتشتيان بخاطر معاني عرفاني اين نگاره كه تماما" بر اساس عقايد زرتشت بزرگ بوده و ياد آور تمدن عظيم و فرهنگ بالاي ايرانيان است ، آن را نكو مي دارند و از آن استفاده مي نمايند. اين علامت به اشكال مختلف حتي قبل از زمان زرتشت در نزد ايرانيان كه آئين مهر و ميترا داشتند رواج داشته و در آثار بدست آمده از مناطق سكونت ايلامي ها و مادها مانند همدان و شوش دانيال مشهود و مشخص است .

معني بخش شماره 1 : قرار دادن چهره یک پیرمرد سالخورده در این نگاره اشاره به شخص نیکوکاری و یکتا پرستی دارد که رفتار و ظاهر مرتب وپسندیده اش سرمشق و الگوی دیگر مردمان بوده است
و دیگران تجربیات وی را ارج می نهادند


معني بخش 2 : دست راست نگاره به سوی آسمان دراز شده است که این اشاره به ستایش "دادار هستی اورمزد" خدای واحد ایرانیان دارد که زرتشت در 4000 سال پیش آنرا به جهان هدیه نمود

معني بخش 3 : چنبره ای ( حلقه ای ) دردست چپ نگاره وجود دارد که نشان از عهد و پیمانی است که بین انسان و اهورامزدا ( خداوند )بسته میشود و انسان باید خدای واحد را ستایش کند و همیشه در همه امور وی را ناظر بر کارهای خود بداند . مورخین حلقه های ازدواجی که بین جوانان رد و بدل می شود را برگرفته شده از همین چنبره میدانند و آنرا یک سنت ایرانی میدانند که به جهان صادر شده است . زیرا زن و شوهر نیز با دادن چنبره ( حلقه ) به یکدیگر پیمانی را با هم امضا نموده اند که همیشه به یکدیگر وفادار بمانند.

معني بخش 4 : بالهای کشیده شده در دو طرف نگاره اشاره به تندیس پرواز به سوی پیشرفت و ترقی در میان انسانهاست و در نهایت امر رسیدن به اورمزد دادار هستی خدای واحد ایرانیان است

معني بخش 5 : سه قسمتی که روی بالها به صورت طبقه بندی شده قرار گرفته است اشاره به سه دستور جاودانه پیر خرد و دانش جهان "اشو زرتشت" دارد . که بی شک میتوان گفت تا میلیون سال دیگر تا جهان در جهان باقی باشد این سه فرمان پابرجاست و همیشه الگو و راهنمای مردمان جهان است . این سه فرمان که روی بالهای فروهر نقش بسته شده همان کردار نیک - گفتار نیک - پندار نیک ایرانیان است



معني بخش 6 : در میان کمر پیرمرد ایرانی یک چنبره ( حلقه ) بزرگ قرار گرفته شده است که اشاره به " دایره روزگار" و جهان هستی دارد که انسان در این میان قرار گرفته است و مردمان موظف شده اند در میان این چنبره روزگار روشی را برای زندگی برگزینند که پس از مرگ روحشان شاد و قرین رحمت و آمرزش الهی قرار بگیرد

معني بخش 7 : دو رشته از چنبره ( حلقه ) به پایین آویزان شده است که نشان از دو عنصر باستانی ایران دارد . یکی سوی راست و دیگری سوی چپ . نخست " سپنته مینو" که همان نیروی الهی اهورامزدا است و دیگری "انگره مینو" که نشان از نیروی شر و اهریمنی است . انسان در میان دو نیروی خیر و شر قرار گرفته است که با کوچکترین لرزشی به تباهی کشیده می شود و نابود خواهد شد . پس اگر از کردار نیک - گفتار نیک - پندار نیک پیروی کند همیشه نیروی سپنته مینو در کنار وی خواهد بود و او به کمال خواهد رسید و هم در این دنیا نیک زندگی خواهد کرد و هم در دنیای پسین روحش شاد و آمرزیده خواهد بود

معني بخش 8 : انتهای لباس پیرمرد سالخورده باستانی ایران که قدمتی بیش از 4000 سال دارد به صورت سه طبقه بنا گذاشته شده است که اشاره به کردار نیک - گفتار نیک - پندار نیک دارد . پس تنها و زیباترین راه و روش نیک زندگی کردن و به کمال رسیدن از دید اشو زرتشت همین سه فرمان است . که دیده می شود امروز جهان تنها راه و روش انسان بودن را که همان پندارهای زرتشت بوده است را برای خود برگزیده است و خرافات و عقاید پوچ را به دور ریخته است .

این تنها گوشه ای از آثار نیاکان گرامی ماست که امروز وظیفه ماست از آن پاسداری کنیم

. به امید روزی که ایرانی به هویت ملی خویش بازگردد . اینجا تنها این آرزوی داریوش بزرگ که در سنگ نبشته های خود به جای گذاشته است به حقیقت می پیوندد

از مجموعه تحقيقات و مقالات پويا منصفي